Blog

Bosbranden, met hun plotselinge ontstaan en verwoestende vernietigingskracht, vormen een aanzienlijke bedreiging voor ecosystemen en de openbare veiligheid. De uitdaging om deze branden efficiënt en nauwkeurig te bestrijden, blijft een kritieke focus in brandbestrijdingsonderzoek. Onder de verschillende blusmethoden is de luchtbrandbestrijding onmisbaar geworden vanwege de snelle respons en uitgebreide dekking.

Het Dromader-vliegtuig van Western Pilot Services, oorspronkelijk ontworpen als landbouwsproeier, is in deze strijd een onverwachte held gebleken. Door zorgvuldige aanpassingen is dit veelzijdige vliegtuig getransformeerd tot een effectief hulpmiddel tegen bosbranden. Dit artikel onderzoekt de prestaties van de Dromader in grondtests onder verschillende operationele omstandigheden en biedt wetenschappelijke begeleiding om de brandbestrijdingsefficiëntie te verbeteren en schade te verminderen.

Gebouwd voor duurzaamheid met uitzonderlijke prestaties op lage hoogte en een aanzienlijke laadcapaciteit, vond de Dromader zijn oorspronkelijke doel in het bestuiven van gewassen. Voor brandbestrijdingstoepassingen rusten technici het vliegtuig meestal uit met een van de twee poortsytemen: Transland of Melex. Deze systemen verschillen voornamelijk in hun openingsgrootte en debiet.

De Melex-poort heeft een ruime opening van 656 vierkante inch (41x18 inch) die in staat is om een indrukwekkende 450 gallons per seconde te leveren. In tegenstelling hiermee biedt het Transland-systeem een bescheidener opening van 390 vierkante inch (39x10 inch) met een debiet van 80 gallons per seconde. Beide mechanisch bediende systemen behouden eenvoud en betrouwbaarheid. Met een vloeistoftankcapaciteit van 500 gallons laten piloten de volledige lading meestal in één keer los tijdens brandbestrijdingsoperaties.

Het Wildland Fire Chemical Systems (WFCS)-project onderwierp de Dromader aan uitgebreide tests om zijn brandbestrijdingscapaciteiten te evalueren. Dit uitgebreide programma beoordeelt de prestaties van vliegtuigen met vaste vleugels en roterende vleugels over verschillende brandstoftypes en brandomstandigheden om optimale parameters voor gronddekking te bepalen.

Tests onderzochten meerdere vliegvariabelen, waaronder luchtsnelheid (variërend van 74 tot 96 knopen, ongeveer 85 tot 110 mph) en afwerphoogte (met poorthoogtes van 40 tot 120 voet boven de grond). Onderzoekers evalueerden drie verschillende blusmiddelen: water, schuim en gelvertrager. Deze rigoureuze tests hadden tot doel de optimale prestatiegrenzen van het vliegtuig in diverse scenario's vast te stellen.

Het Missoula Technology and Development Center voerde nauwgezette grondtests uit met behulp van een reeks plastic containers (vergelijkbaar met Cool Whip-bakjes) die in rasterpatronen over vlak terrein waren gerangschikt. Na elke testafwerp meten technici de vloeistofophoping in elke container om de dekkingspatronen nauwkeurig in kaart te brengen.

Resultaten toonden significante effecten aan van debiet, afwerphoogte en luchtsnelheid op de verspreiding van blusmiddelen. Gezien de werking van de Dromader binnen specifieke hoogte- en snelheidsbereiken met vaste debieten voor elk poortsysteem, weerspiegelen de gegevens voornamelijk de gemiddelde leveringsprestaties.

• Debiet: Het hogere debiet van het Melex-systeem creëert een bredere dekking, maar riskeert een ongelijke verdeling als het niet goed wordt beheerd. Het Transland-systeem biedt een meer geconcentreerde levering voor gerichte toepassingen.
• Afwerphoogte: Hogere afwerphoogtes bevorderen een bredere verspreiding, maar vergroten de gevoeligheid voor windinterferentie. Lagere hoogtes zorgen voor een nauwkeurigere plaatsing met een kleiner dekkingsgebied.
• Luchtsnelheid: Hogere snelheden verlengen de dekkingspatronen langs de vliegroute, terwijl lagere snelheden dichtere, smallere banden produceren. Optimale snelheid brengt continuïteit van de dekking in evenwicht met voldoende concentratie.

• Water: De meest economische en direct beschikbare optie, hoewel beperkt door snelle verdamping en lagere effectiviteit tegen intense branden.
• Schuim: Vormt een zuurstofblokkerende laag over brandstoffen, biedt superieure hechting en verdampingsbestendigheid tegen hogere kosten en potentiële milieueffecten.
• Gelvertrager: Verbeterde water-viscositeit verbetert de hechting en hittebestendigheid, vooral effectief in combinatie met brandvertragers, hoewel duurder en potentieel corrosief.

Het National Fire Danger Rating System (NFDRS) en het Fire Behavior Fuel Model classificeren vegetatietypes om de vereiste niveaus van vertragerdekking te bepalen (gemeten in gallons per 100 vierkante voet). Zeer brandbare grasbrandstoffen vereisen een grotere dekking dan dichtere houtachtige materialen, wat piloten begeleidt bij het plannen van de lading en afwerpstrategieën.

• Selecteer poortsytemen op basis van de grootte van de brand en de brandstofkenmerken
• Pas de afwerphoogte aan op basis van de windomstandigheden en het brandstoftype
• Wijzig de luchtsnelheid ten opzichte van de brandsnelheid en de brandstofverdeling
• Kies blusmiddelen die geschikt zijn voor de intensiteit van de brand en de omgevingsomstandigheden
• Blijf de omstandigheden continu monitoren en pas de parameters dienovereenkomstig aan

De uitgebreide tests van het Dromader-vliegtuig van Western Pilot Services bieden waardevolle inzichten in geoptimaliseerde luchtbrandbestrijdingstechnieken. Deze bevindingen rusten de frontlineteams uit met wetenschappelijk gevalideerde operationele richtlijnen, waardoor de effectiviteit van de onderdrukking wordt verbeterd en de ecologische en economische gevolgen worden geminimaliseerd. Naarmate technologische ontwikkelingen de luchtbrandbestrijdingscapaciteiten blijven verfijnen, zorgt dergelijk onderzoek ervoor dat deze essentiële hulpmiddelen voldoen aan de groeiende uitdagingen van bosbrandbeheer.